در قسمتی از پیشگفتار این کتاب آمده است :

برای مدتی طولانی عمیقا در این فکر بودم که چیزی مرا ناراحت و عصبی می کند . در طول این سالها و پس از تفکری عمیق و مطالعاتی فراوان و مشاهده رفتار خود و دیگران ، به نتایجی در این خصوص دست یافتم . دلیل اصلی این بود که من و دیگران همانند من ، متوجه این موضوع نشده بودیم که تحت استرس قرار داریم و از اینکه استرس چگونه بر ما تاثیر گذاشته غافل بودیم . عدم آگاهی از اینکه استرس با ما چه می کند موجب شده بود که هیچ تلاشی برای رهائی از استرس انجام ندهیم ، و در نتیجه تلاشی جدی هم برای دستیلبی به خوشبختی انجام نگیرد . شاید تا به حال متوجه این موضوع نبوده ایم که خوشبختی با تلاش خودمان بدست می آید و هیچ چیزی از بیرون به کمک ما نمی آید باید خودمان تلاش کنیم و به عبارتی می توان گفت که انسان در عین حال که می تواند بهترین دوست خود باشد قابلیت تبدیل شدن به بدترین دشمن خود را هم دارد . مثل مشهوری است که می گوید :

” خداوند به کسانی که به خودشان کمک می کنند ، کمک می کند”